Dzięki przyjętym zmianom o 26% zwiększy się powierzchnia, na której będą mogły być lokalizowane farmy wiatrowe. Minimalna odległość od zabudowy spadnie do 500 m (póki co odległość ta musi być równa lub większa od dziesięciokrotności całkowitej wysokości elektrowni wiatrowej, chyba że plan miejscowy określa inną odległość, jednak nie mniejszą niż 700 metrów).
Jednocześnie przepisy utrzymają zakaz budowy elektrowni wiatrowych na terenach parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych i obszarów Natura 2000 oraz w ich pobliżu. Elektrownie wiatrowe nie powstaną bliżej niż 1500 m w przypadku parków narodowych oraz 500 m dla obszarów Natura 2000 ustanowionych w celu ochrony ptaków i nietoperzy.
Jak podkreśla Ministerstwo Klimatu i Środowiska, samorządy i społeczności lokalne będą w pełni samodzielnie decydować o możliwości realizacji inwestycji, w tym o jej lokalizacji i skali, na swoim terenie. Inwestycje wiatrowe będą nadal realizowane w trybie przewidzianym w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – poprzez uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (w tym, przy wykorzystaniu zintegrowanego planu inwestycyjnego). Aktualne pozostają również wymogi wynikające m.in. z przepisów budowlanych czy środowiskowych, w tym np. wymóg uzyskania decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych.
Projektem ustawy zajmie się teraz Sejm.
